က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္သည္ ေအဒီ၆၁၀၌ ကဒရ္ညဥ့္တြင္ စတင္က်ေရာက္သည္။ တမန္ေတာ္ျမတ္သက္ ေတာ္၄၀အရြယ္ ဟီရာလႈိင္ဂူတြင္ တရားအားထုတ္ေနစဥ္ (ဂ်ီဗရာအီလ္)ေကာင္း ကင္တမန္ႀကီးမွတစ္ ဆင့္ စူရာ၉၆ အာယတ္ ၁မွ၅အထိကို စတင္ခ်ေပးခဲ့၏။တမန္ေတာ္ျမတ္၏ တမန္ေတာ္သက္တန္း၂၃) ႏွစ္တာကာလအတြင္း အလီလီခ်ေပးခဲ့ၿပီး ေအဒီ၆၃၂တြင္ အဆုံးသတ္ခဲ့၏။ ေနာက္ဆုံးက် ေရာက္ခဲ့ ေသာ အာယတ္မွာ (၅ း ၃)မွာ–
“ယေန႔ေသာ္ကား ငါအလႅာဟ္အရွင္ျမတ္သည္ အသင္တုိ႔အဖို႔ အသင္တုိ႔၏ ဒီန္သာသနာကို ၿပီးျပည့္စုံ ေတာ္မူလိုက္ၿပီ။ ၎အျပင္ ငါအရွင္ျမတ္သည္ မိမိ၏ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို အသင္ တုိ႔အဖို႔အျပည့္အစုံခ်ီး ျမႇင့္ေပးသနား ေတာ္မူေပၿပီ။ ၎ျပင္ ငါအရွင္ျမတ္သည္ အစၥလာမ္သာသ နာကို အသင္တို႔အဖို႔ (ဒီန္) ဘ ၀တည္ေဆာက္မႈ လမ္းစဥ္အျဖစ္ သေဘာတူႏွစ္ၿမိဳ႕ေတာ္ မူေပၿပီ” ဟူေသာ အာယတ္ေတာ္ပင္ ျဖစ္သည္။
ကုရ္အာန္စုစည္းျခင္းႏွင့္ ထိန္းသိမ္းျခင္းက်မ္းေတာ္ျမတ္ကုရ္အာန္သည္ အုပ္လုိက္က်ေရာက္လာျခင္း မဟုတ္ဘဲ အခါအားေလ်ာ္စြာအလီလီက် ေရာက္လာျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ တစ္စစီစုစည္း၍ တစ္ေစာင္တစ္ဖြဲ႕အျဖစ္ ျပဳစုကာ ယ ေန႔ေခတ္တုိင္ေအာင္ အကြဲအလြဲ၊အမွားအယြင္း အတိမ္းအေခ်ာ္ မရွိေအာင္ ထိ္န္းသိမ္း ထားျခင္းျဖစ္ေပသည္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္ အာန္ကို စုစည္းျခင္း၊ ထိန္းသိမ္းျခင္းအတြက္ကို အဓိက တာ၀န္ယူခဲ့သူမွာ က်မ္းရွင္ ျမတ္အလႅာဟ္ကိုယ္ ေတာ္တုိင္ပင္ျဖစ္သည္။
“ဧကန္စင္စစ္ ငါအရွင္ျမတ္သည္ပင္လွ်င္ ဆုံးမၾသ၀ါဒေတာ္ (ကုရ္အာန္)ကို ခ်ေပးေတာ္မူခဲ့သည္။ထုိ႔ျပင္ ဧကန္မလြဲ ငါအရွင္ျမတ္သည္ပင္လွ်င္ ယင္း(ကုရ္အာန္)ကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ ေရွာက္ ေတာ္မူေပမည္။” (၁၅း ၉)
ကုရ္အာန္က်ေရာက္စဥ္အခါတြင္ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ အာယတ္ေတာ္မ်ားကို ခ်က္ျခင္းအလြတ္က်က္ မွတ္ေတာ္မူ၏။ ဤသည္ကို အလႅာဟ္က “(အို နဗီတမန္ေတာ္) အသင္သည္ ကုရ္ အာန္က်မ္းေတာ္ျမတ္ ကို အလ်င္ အျမန္က်က္ မွတ္အံ့ေသာငွာ မိမိလွ်ာကို မလႈပ္ပါေလႏွင့္။ ဧကန္အမွန္ ယင္းကုရ္အာန္ က်မ္း ျမတ္ကိုစုေပါင္း ၍ေပး ျခင္းသည္လည္း ေကာင္း၊ ဖတ္ ေစ ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ငါအရွင္၏တာ၀န္ ျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္ေပရာ ငါအရွင္ျမတ္သည္ ယင္းကုရ္အာန္ က်မ္းေတာ္ျမတ္ကို ဖတ္ၾကားေတာ္ မူေသာ အခါ အသင္သည္ ယင္းဖတ္ၾကား ခ်က္ ကို နား ေထာင္ပါေလ”(၇၅ း ၁၆- ၁၈)
ထုိ႔အျပင္ တမန္ေတာ္ျမတ္သည္ အာယတ္ေတာ္မ်ား၊ က်လာခ်ိန္၌ မိမိ၏ ဆြဟာဗာအခ်ိဳ႕ကို ခ်က္ျခင္းေရး မွတ္ေစေတာ္မူခဲ့သည္။ ထိုေရးထားေသာ အာယတ္မ်ားကို ျပန္လည္ရြတ္ဖတ္ ျပ ခုိင္းၿပီး စစ္ေဆးေပး ေတာ္ခဲ့ပါသည္။ စူရာဟ္မ်ား၏ အထားအသို အစီအစဥ္ကိုလည္း တမန္ ေတာ္ ျမတ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ၫႊန္ ၾကားျပသ ေနရာခ်ေပးခဲ့သည္။
အြဆ္မာန္သခင္လက္ထက္တြင္ အစၥလာမ္သာသနာ က်ယ္ျပန္႔ထြန္းကားလာသည္ႏွင့္အမွ် လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ ထံသို႔ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရာ အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားတြင္ ေရးထုံးႏွင့္ အသံထြက္ ကြဲလြဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚသျဖင့္ စံမူႏွင့္တုိက္ဆုိင္ စစ္ေဆးကာ ညီၫြတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။
ဤသို႔ျဖင့္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္သည္ ေခတ္ေႏွာင္းပိုင္း၌ ရြတ္ဆိုရန္ “သရ” သေကၤတမ်ား၊ ရပ္နားရန္ သ ေကၤတမ်ား၊ ထည့္သြင္းခဲ့သည္မွလြဲ၍ တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ် ကြဲလြဲေျပာင္းလဲျခင္း မ ရွိဘဲ ႏွစ္ေပါင္းေထာင့္ ေလးရာ ေက်ာ္တိုင္ တည္တံ့ခဲ့ေပသည္။ ကိယာမသ္တိုင္ေအာင္လည္း ထုိသို႔ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိ တည္တံ့ ေနမည္သာျဖစ္သည္။
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق