ဒီေခါင္းစဥ္ဟာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ အလြန္ပဲအေရးႀကီးပါတယ္။ သိပၸံကမွန္လို႔ အစၥလာမ္မွန္တာပါလို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သိပၸံဟာအၿမဲတေစ မွန္ေနမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီအ ဆိုျပဳခ်က္ဟာ သိပၸံနည္းမက်ဆံုး အဆိုျပဳခ်က္ပါ။ သိပၸံကလည္း ေနာက္ထပ္ေတြ႕ ဦးမယ္ေျပာတယ္။ “There is room for improvement” ေနာက္ထပ္ေတြ႕စရာ မရွိဘူးလို႔ေျပာလာရင္ ေျပာတဲ့သူဟာ သိပၸံနည္းမက်ဆံုး ပုဂ္ၢိဳလ္ပဲ။ ဒီလိုအသိပညာမ်ိဳးကို ယာယီမွန္ေသာ အသိပညာ၊ တစ္ခုေပၚမွာ တစ္ခုမွီၿပီးမွန္ေသာ၊ ပညတ္သေဘာေဆာင္ေသာ ပညာရပ္လို႔ေခၚပါတယ္။
ဒီပညာေတြကို ဘယ္လိုအသံုးခ်မလဲ။ အသံုးခ်တတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အီမာန္ခိုင္မာေရးအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္မယ္။ အသံုးမခ်တတ္ရင္ အဲ့ဒီေခတ္ရဲ႕ေျမာင္းထဲ က်သြားလိမ့္မယ္။ ပတ္၀န္းက်င္က ႐ိုက္ခတ္လာတဲ့ အေမးေတြကို အေျဖေပးဖို႔အတြက္ ဒီပညာရပ္ေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ အျပင္ပန္း ႐ုပ္လကၡဏာေတြကို စမ္းစစ္ၿပီးေတာ့ လိုအပ္တဲ့လူကို လိုအပ္သလို အသိေပး ဖို႔ ပါ။ (၉၆)ပါးေသာ ေရာဂါအားလံုးကို ေဆးတစ္ခြက္တည္းနဲ႔ ကုလို႔မရဘူး။
“ဒီန္”ကို“ဒါ၀ဟ္” လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ကုရ္အာန္မွာပါရင္ၿပီးေရာ၊ ဟဒီးဆ္မွာပါရင္ၿပီးေရာ ယံုရင္ယံုၾက။ မယံုရင္“ကြဖ္ေရ႕ကလမ္” ဆိုလို႔မရပါဘူး။ သူတို႔ဘာေတြ လိုအပ္ေနလဲ၊ လိုတာကိုျဖည့္ ေပးပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွ လူတန္းစားေပါင္းစံု၊ လူ႔အလႊာမ်ိဳးစံု၊ အသိၪာဏ္ေပါင္းစံုက လူေတြကို“ဒါ၀ဟ္” လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူတို႔တေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္း ေပးရမွာပါ။ ဒါေတြနဲ႔ “သက္ေသျပကာမွ” (သိပၸံဆုိင္ရာ ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ား) အလႅာဟ္ရွိတယ္လို႔ ေျပာေနတာမဟုတ္သလို သိပၸံကမွန္ပါတယ္ဆိုမွ ကုရ္အာန္က မွန္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏ်ဴူးကလီး ယား (Neuclear Physicals) က ဦးခ်ရတဲ့ ေသာင္ဟီးဒ္ပါ။ ေခတ္သစ္သိပၸံက ဦးခ်ေနရတဲ့ ေသာင္ဟီးဒ္ပါ။ ဒီပညာရပ္ေတြက မေတြ႕ေသးတဲ့ အမွန္တရားေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါ ေသးတယ္။ ေနာက္ထပ္ေတြ႕လာဦးမယ့္ အမွန္တရားေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။
အဲ့ဒီအမွန္တရားေတြ ေပၚထြန္းလာၿပီဆိုရင္ အခုကၽြန္ေတာ္တို႔က ဒီဇယားေတြ၊ ပံုေတြနဲ႔ သက္ေသျပထားရင္ ဒီေတြ႕ရွိခ်က္က ေျပာင္းလဲသြားၿပီဆိုပါစို႔ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တရားေတြကိုေရာ လိုက္ၿပီးေျပာင္းလိုက္ရမလား။
ဥပမာ-ႏ်ဴးကလီးယား ႐ူပေဗဒပညာရပ္နဲ႔ အလႅာဟ္ရွိေၾကာင္း သက္ေသျပမယ္ဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ငါးဆယ္ ေလာက္ကအက္တမ္ (Atom)လို႔ေခၚတဲ႔ အမႈန္ေလး၊ ဂရိဘာသာစကားနဲ႔ (A + Atoms = No to cut) ေနာက္ထပ္ ခြဲစိပ္၍မရဘူးလို႔ လူတိုင္းကယံုၾကည္ ထားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္အတြင္းမွာ လက္နက္အၿပိဳင္အဆိုင္ ထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရင္းက၊ စက္မႈ ႏိုင္ငံႀကီးေတြ၊ သူ ႔ထက္ငါရွာေဖြလိုက္ေတာ့ သူ ႔ထက္ေသးငယ္ေနတဲ့ အမႈန္ကို ေတြ႕လာရတယ္။ အက္တမ္ကို ထပ္မံခြဲစိတ္လို ႔ရတယ္လို ႔ေတြ႕ ခဲ့ရတယ္။ အကယ္၍မ်ား အစၥလာမ္ရဲ႕ အမွန္ တရားကို အဲ့ဒီအက္ တမ္သီအိုရီ (Atom Theory) နဲ႔ သက္ေသျပခဲ့ရင္ ခြဲစိတ္လို ႔ မရပါဘူးဆိုတဲ့ အက္တမ္က ခြဲစိတ္လို ႔ရသြားခဲ့ရင္ အဲ့ဒီအစၥလာမ္ကေရာ ဘာျဖစ္သြားမလဲ စဥ္းစား ၾကည့္ ပါ။
သိပၸံနဲ႔သက္ေသ ျပတဲ့ေနရာမွာ သတိႀကီးစြာထားရပါမယ္။ သိပၸံရဲ႕ ယာယီမွန္ကန္မႈကို အသံုးခ်တတ္ရပါမယ္။ အဲ့ဒီလို အသံုးမခ်တတ္ရင္ေတာ့ သိပၸံေျပာင္းသြားတာနဲ႔ အစၥလာမ္ပါေျပာင္း သြားသလားလို႔ျဖစ္သြားမယ္။ အသိပညာဆိုတာ အသြင္(၂)မ်ိဳးရွိတယ္။ တစ္နဲ႔တစ္ေပါင္းၿပီး ႏွစ္ျဖစ္တာဟာ တစ္ခုေပၚတစ္ခုမွီၿပီး မွန္ရတဲ့အမွန္တရား။ တစ္နာရီနဲ႔ တစ္လေပါင္းလို႔ ဘယ္ ေတာ့မွ“ႏွစ္” ျဖစ္မလာပါဘူး။ တစ္နဲ႔တစ္ေပါင္းျခင္းဟာ ႏွစ္ျဖစ္ပါတယ္ဆိုရာမွာ အရာတစ္ခုကို မွီၿပီးေတာ့မွ Unit လို ႔ ေခၚတဲ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ (ဥပမာ-အခ်ိန္ကို သတ္မွတ္ထား တာျဖစ္ေစ Measurement လို႔ေခၚတဲ့ တိုင္းထြာမႈကို သတ္မွတ္ထားတာျဖစ္ေစ) အဲ့ဒီအေပၚမွာ မွီၿပီးမွမွန္တဲ့အမွန္တရား။ အဲ႔တာကုိ Relative Truth လို႔ေခၚတယ္။ “သမုတိသစၥာ” ယာယီမွန္တဲ့ အမွန္တရားမ်ိဳးပါ။ အစၥလာမ္ဆိုတာက “အလ္ဟတ္(က) Absolute Truth လို႔ေခၚတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာမွန္တယ္။ ေဆာ္ဒီအာေရဗီးယားမွာ မွန္သလို၊ မီယာအာကာ သစခန္းမွာ သြားၾကည့္ ရင္လည္း အစၥလာမ့္အမွန္တရားက မွန္ေနဦးမွာ ပဲ။ “လာမကမ္၊ လာဇမန္” အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာ (Time and Space) ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီးမွန္တဲ့ အမွန္တရားပါ။
အဲဒီလိုမွန္တဲ့ အလ္ဟတ္(က္) (Absolute Truth) ကို ယာယီမွန္တဲ့ သမုတိသစၥာ (Relative Truth) နဲ႔ သက္ေသျပရင္ သတိႀကီးစြာထားရမယ္။ အဲဒီလိုသတိႀကီးစြာ မထားရင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔အတြက္ အေထာက္အကူ မျဖစ္တဲ့အျပင္ အႏၱရာယ္ေတာင္မွ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေန႔ဓမၼႏ ၱရာယ္ေတြ ဆိုက္ေရာက္ေနတာ ဒီအႏၱရာယ္ေတြကို မျမင္ၾကလို႔ပဲေပါ့။ အမွန္တရား ႏွစ္မ်ိဳး ရွိတယ္ဆိုတာ သေဘာမေပါက္လို႔ပဲေပါ့။ တစ္ႏွင့္တစ္ေပါင္း ႏွစ္ရတယ္ဆိုတာ မမွန္ဘူးလို႔ ဘယ္သူကေျပာလို႔ရမလဲ။ အဲဒါ ယာယီသစၥာ၊ ေခတၱယာယီအေၾကာင္း တစ္ခုကိုမွီၿပီးမွ မွန္တဲ့သစၥာ မ်ဳိးကိုေခၚတာပါ။ သခၤ်ာေဗဒ တစ္ခုလံုးဟာလည္း အဲဒီအေပၚမွာ အေျချပဳၿပီး တည္ေဆာက္ထားတာပါ။ အဲဒါကိုမမွန္ဘူးလို႔ ဇြတ္ျငင္းလို႕ မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ကန္႔သတ္ခ်က္ကိုေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး သေဘာေပါက္ထားရမယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စြဟာဘာႀကီးေတြနဲ႔၊ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္သြားၾကတဲ့ ၀လီသူေတာ္စင္ႀကီးေတြက ဒီကြမ္တမ္႐ူပေဗဒ (Quantum Physics) အေၾကာင္းကို မသိၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အစၥလာမ္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ထက္ ပိုၿပီးသိပါတယ္။ စာ႐ႈသူမ်ား လက္ခံပါသလားခင္ဗ်ား။ သာသနာ၀င္မ်ားထဲက ႏိုဘယ္လ္ဆုရသြားတဲ့ ပါရဂူေတြရွိတယ္။ ဒီစြဟာဘာ ေတြကေတာ့ သူတို႔ထက္ အစၥလာမ္ကို ပိုသိပါတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ သဲကႏာၱ ရထဲမွာေန၊ လွည္းေခတ္၊ ေလွေခတ္မွာေနၿပီး ဘာစာမွမတတ္တဲ့ စြဟာဘာႀကီးေတြ အဲဒီပါေမာကၡ (Profes sor) ႀကီးေတြထက္ အစၥလာမ္အေၾကာင္း ပို နားလည္ပါတယ္။
“မျမင္ရေသာအရွင္အားကိုးကြယ္ျခင္း” ဆိုတာျမင္ရမွ ကိုးကြယ္ျခင္းခံထိုက္ပါသလား ဆိုတာကစၿပီး စဥ္းစားပါမယ္။ ျမင္ေတြ႕ရမွအမွန္တရား “Seeing is believing” ဆိုရင္ စကၡဳအာ႐ံုဟာ “Sense organ, Sight, Vision” သည္ ဘယ္ေလာက္စိတ္ခ်ရပါသလဲ။ ဒါကို ဆန္းစစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ လက္ေတြ႕မွ၊ မ်က္ေတြ႕မွ ယံုတဲ့လူေတြလည္းပဲ ရွိတယ္။ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို ဖြင့္ လိုက္တာနဲ႔ . . . .
ရွင္းလင္းျပတ္သားပါတယ္ဆိုတဲ့ ကုရ္အာန္ဘယ္သူ႔အတြက္ Guidance ျဖစ္မလဲ။ “မြတၱကီ” ေတြအတြက္တဲ့။ အဲဒီ “မြတၱကီ” ဆိုတဲ့ သကၠ၀ါတရားထားၾကတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္တို႔ဟာ ဘယ္ကဲ့သို႔ ေသာ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြလဲဆိုေတာ့ “To believe in the unseen” ရုပ္ခႏၶာစကၡဳျဖင္႔ မျမင္ရေသာအရာကို အသိဥာဏ္စကၡဳျဖင္႔ ယံုၾကည္တဲ့သူ၊ အဲဒီသူအတြက္ ကုရ္အာန္လို႔ ေျပာထား တာပါ။ သူ ႔အတြက္ အဲဒီကုရ္အာန္ဟာ ရွင္းေနတယ္လို႔ေျပာတာပါ။ သက္ေသေတြ၊ သာဓကေတြရွိကာမွ ယံုမယ္ဆိုတဲ့ သူေတြအတြက္ ဒီကုရ္အာန္ဟာ “ဟုဒလ္” မျဖစ္ဘူး။ လမ္းညႊန္ (Guidance) မျဖစ္ေသးဘူး။ အဲဒီလူေတြအတြက္ (ရွင္းလင္းမႈ) မိုဘီးန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ လူ႕အာ႐ုံႏွင့္ ထိေတြ႕စမ္းသပ္လုိ႔ မရတဲ့ အရွိတရားကုိယုံမွ ကုရ္အာန္ဟာ သူတုိ႔အတြက္ ရွင္းလင္းသြားမယ္။
အကြယ္မွအမွန္တရားမ်ားကို လက္ခံလာႏိုင္တဲ့ အဆင့္မေရာက္ေသးရင္ရွာဦး။ ကုရ္အာန္က ရွာခိုင္းထားတယ္။ အကြယ္ (Unseen) ကိုမယံုေသးတဲ့ သူအတြက္ကို ယံုေအာင္လို႔ ျပထားတာ ေလ။ အဲဒီေတာ့ အာ႐ံု(Senses) ေတြဆိုတာ ကန္႔သတ္မႈေတြရွိတယ္။ ျမင္မွယံုမယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ရဲ႕ အေျခခံတရားဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္လာရတာလဲ။ သမိုင္းေနာက္ခံနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ေျပာ ျပမယ္။ ယံုၾကည္မႈရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းေလးကို သေဘာေပါက္ထားဖို႔ လိုမယ္။ ကၽြန္ေတာ္စကားတစ္လံုး သံုးထားပါတယ္။ “ကိုးကြယ္ျခင္း” တဲ့။ ဒါကိုရွင္းခ်င္လို႔ သံုးထားတာ။ “ကိုးတယ္” ဆို တာ အားကိုးတယ္။ “ကြယ္တယ္” ဆိုတာ အကာအကြယ္ယူတာ။ အစၥလာမ္ကေျပာတဲ့ သမိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ကိုးကြယ္မႈရဲ႕ သမိုင္းအစကို ျပန္ၾကည့္ရင္ “Comparative Study” ဘာသာေပါင္းစံုကို ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီးေလ့လာၾကတဲ့ ဘာသာေရးပါရဂူမ်ားက လူသားေတြမွာ ကိုးကြယ္မႈ ဘယ္လိုစတင္ၿပီး ျဖစ္လာတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ရဲ႕ဆင္ျခင္တံုတရားမွာ အေျခခံၿပီးသံုး သပ္တဲ့အခါမွာ သမိုင္းဦးေခတ္ ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြဟာ သဘာ၀ရဲ႕ စြမ္းအားေတြကို ေတြ႕ရတဲ့အခါ သူတို႔ဟာတုန္လႈပ္ၾကတယ္။ ေျခာက္ျခားၾကတယ္။ မိမိတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွင္ သန္ႀကီးထြားမ်ိဳးပြားရတဲ့အခါမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ရွိလာတယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေၾကာက္တရားအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး အေျဖရွာမိၾကတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့ က်ားရဲသတၱ၀ါ ေတြ အဲဒီ Predators and Prey သားေကာင္ကို လိုက္ရွာေနသူ၊ မိမိက သားေကာင္ျဖစ္လိုက္ မုဆိုးျဖစ္လိုက္နဲ႔ ျဖစ္စဥ္ႀကီးမွာ မိမိထက္အားေကာင္းတဲ့ သတၱ၀ါေတြ၊ သားရဲတိရစာၦန္္ေတြရဲ႕ ရန္ကေန ကာကြယ္ဖို႔ အကာအကြယ္ဆိုတာလည္း လိုလာတယ္။ ရာသီဥတုေဘးဒဏ္မ်ားက အကာအကြယ္ဆိုတာလည္း လိုလာမယ္။ တျခားတျခားေသာ ေဘးအႏ ၱရာယ္ကေန ကာကြယ္ ဖို႔ အကာအကြယ္ေပးႏုိင္မယ့္ အားကိုးေလာက္မယ့္ အရာကို သူတို႔ ရွာလာတယ္။ ကာကြယ္ ဖို႔လည္းလိုတယ္။ အားကိုးဖို႔လည္းလိုတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုးကြယ္ရာကို ရွာၾကၿပီ ေလ။
သစ္ပင္ခ်င္းပြတ္တိုက္ၿပီး မီးထြက္လာေတာ့ ဒီမီးဟာ ေမွာင္မိုက္မႈကိုလည္း လင္းေစတယ္။ ခ်မ္းေအးမႈမွလည္း ကာကြယ္ေပးတယ္။ သားရဲတိရစာၦန္ေတြရဲ႕ အႏ ၱရာယ္မွလည္း ကာကြယ္ေပး ႏိုင္တယ္။ ရလာတဲ့ အသားငါးေတြ ကိုလည္း ခ်က္ျပဳတ္လို႔ရတယ္။ မီးရဲ႕ ဂုဏ္သတ္ၱိေတြက မနည္းပါလားလို႔ေတြးမိရင္းက အားကိုးေလာက္တဲ့အရာ ျဖစ္တဲ့မီးကို ကိုးကြယ္လာတယ္။ မီးနတ္ ကိုးကြယ္မႈေပၚလာရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သဘာ၀ရဲ႕ စြမ္းအင္တစ္ခုခ်င္းကို ေလနတ္၊ မိုးနတ္၊ ေတာေတြေတာင္ေတြ၊ နကၡတ္တာရာေတြ ဒါေတြအားလံုးကို ကိုးကြယ္ရာ အရွင္အျဖစ္နဲ႔လက္ ခံ လိုက္ၾကတယ္။
ဘာသာေပါင္းစံုကို ေလ့လာတဲ့သူေတြသာ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ကို ေသခ်ာေလ့လာမိမယ္ဆိုရင္ အီဗရာဟီမ္ သခင္ႀကီးက သဘာ၀ကို႐ႈၿပီး ျဖစ္ၿပီးပ်က္တတ္တဲ့အရာေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကိုး ကြယ္ရာအျဖစ္မွ ပယ္ခ်ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေတြ႕သြားရင္ ဒီမွာတင္ကိစၥျပတ္ၿပီေပါ့။ တမန္ေတာ္အီဗရာဟီမ္ရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ေတာ္မ်ားကို ဒီေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စြပ္စြဲေနၾကတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား နားရွင္းသြား ေအာင္ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္က တိုတိုေလးနဲ႔ ရွင္းျပထားတယ္။ တမန္ေတာ္အီဗရာဟီမ္ဟာ သဘာ၀ကို ေသခ်ာစူးစမ္းေလ့လာတယ္။ တမန္ေတာ္အီဗရာဟီမ္က မိမိတို႔အမွန္အစစ္ကိုးကြယ္ ရာအားထားရာ ဘာလဲဆိုတာ ရွာလိုက္တဲ့အခါမွာ ေခတၱယာယီအားကိုးရာ ျဖစ္ေသာ္လည္း မၿမဲတဲ့သေဘာနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အရာအားလံုးကို ပယ္ခ်ခဲ့တယ္။
ေနမင္းႀကီးက ထြက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ လမင္းႀကီးလည္း ျဖစ္လိုက္၊တည္လိုက္ ၿပီးေတာ့ ေပ်ာက္ပ်က္သြားလိုက္ပဲ။ ျဖစ္တည္ပ်က္၊ မၿမဲတဲ့အနိစၥ ”ဖြနာ” သေဘာ မွာပါေနတဲ့အရာေတြကို ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ ကိုးကြယ္လို႔ျဖစ္မလဲ။ ပယ္ခ်လိုက္တယ္။ အစၥလာမ္က ဒါေတြကိုအေစာႀကီး ကတည္းက ပယ္ၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီပုဂ္ၢိဳလ္ေတြက ဆက္ယူထား တယ္။ သဘာ၀အင္အားစုေတြကို ကိုးကြယ္ရာကေနၿပီး တစ္ဆင့္တတ္လာေတာ့ လူသားမ်ားအတြင္းက အသိၪာဏ္ရွိတဲ့၊ အားေကာင္းေမာင္းသန္သူေတြကို အားက်ၿပီး၊ အထင္ႀကီးၿပီး သူ တို႔ရဲ႕ ဦးစီးနာယကအျဖစ္၊ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္တင္တယ္။ တင္ရာကေနၿပီး လူသားကိုကိုးကြယ္ရာအျဖစ္နဲ႔ ျပဳလိုက္ၾကတယ္။ သဘာ၀နဲ႔ လူကိုးကြယ္ရာမွ မျမင္ရတဲ့ နတ္ေဒ၀ါေတြ၊ နတ္ ျဗဟၼာေတြကို ကိုးကြယ္မႈျဖစ္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူသားတို႔ရဲ႕ ကိုးကြယ္မႈဆိုတာဟာ “အေၾကာက္တရားကို အေျခခံၿပီး မိမိတို႔က ဖန္တည္းထားတဲ့ နတ္ဘုရားမ်ားကုိ ပူေဇာ္ပသရတဲ့ ပူေဇာ္မႈ မ်ားျဖစ္တယ္” လို႔ ဆန္းစစ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီနတ္ဘုရားေတြရဲ႕ အမ်က္ကိုေျပေစဖို႔အတြက္ ပူေဇာ္ပသမႈေတြလုပ္ရတယ္။ ဒီနတ္ဘုရားေတြရဲ႕ အလိုေတာ္က်ဖို႔အတြက္ လာဘ္လာဘထိုးတဲ့အေနနဲ႔ ပူေဇာ္မႈေတြ လုပ္ရတယ္။ အေျမႇာက္ တရားနဲ႔ အေျခာက္တရားေပၚမွာ အေျခခံေနတဲ့ လြဲမွားေသာ ကိုးကြယ္မႈသမိုင္းႀကီးကို အဲဒီပုဂ္ၢိဳလ္ေတြက အဟုတ္အမွန္ဆိုၿပီး ကိုးကြယ္ရာ အရွင္ကိုသည္ပင္လွ်င္ အဲဒီကိုးကြယ္မႈေတြကို အ ေျချပဳၿပီးေတာ့ လူသားမ်ားဘက္က ဖန္တီးထားတဲ့ ထာ၀ရဘုရားဆိုတာ နတ္ဘုရားႀကီးတစ္ဆူပဲလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ် ထားၾကပါတယ္။ ဒီအေတြးအေခၚမ်ိဳးေတြ ႐ိုက္သြင္းေနၾကပါတယ္။ ပံု သ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြၾကားေရာက္ေအာင္ ပို႔ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားလံုးဘယ္လို ထည့္လိုက္သလဲဆိုရင္ “ဟိုကိုးကြယ္ရာေတြကေတာ့ ျမင္သာတယ္၊ ထင္သာ တယ္။ မီးကို၊ ေနကို ကိုးကြယ္သူအတြက္ မီးျမင္ရတယ္။ ေနျမင္ရတယ္။ လူကိုးကြယ္သူ အတြက္လည္း ျမင္ေနရတယ္။ ဆံုးသြားသည့္တိုင္ေအာင္ ႐ုပ္တု၊ ႐ုပ္ပြားနဲ႔ ေတြ႕ႏိုင္တယ္။ သူတို႔ ရွိခဲ့ ေၾကာင္းသမိုင္းမွာ အေထာက္ အထားနဲ႔ရွိတယ္။ မင္းတို႔ကိုးကြယ္ရာက်ေတာ့ မျမင္ရေတာ့ပါလား” ဆိုေတာ့ ဟုတ္သလိုလို ျဖစ္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔က အေျခခံယူဆခ်က္ကိုက မတူဘူးလို႔ ေျပာရမွာပါ။ ျမင္ရမွကိုးကြယ္ျခင္း ျဖစ္မလားဆိုတာက စၿပီးရွင္းရမယ္။ အစၥလာမ္သာသနာရဲ႕ သေဘာအရ အဲဒါေတြဟာ လံုး၀ ကိုး ကြယ္ျခင္းခံထိုက္တဲ့ စာရင္းမွာမ၀င္ပါဘူး။ အခုနက ကၽြန္ေတာ္အစီရင္ ခံခဲ့သလိုပဲ အာဒမ္နဗီနဲ႔ မလာအိကာမ်ား ျဖစ္ရပ္ကေလးကို ဆူရာဘကရာမွာ မီးေမာင္း ထိုးျပျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ဘာကိုေတြ႕သြားသလဲဆိုေတာ့ ေတာ၊ ေတာင္၊ နကၡတ္တာရာ၊ ၿဂိဳဟ္၊ ပုဂ္ၢိဳလ္၊ သတၱ၀ါ၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ အဲဒါေတြ အားလံုးထဲမွာ၊ ဖန္ဆင္းခံအားလံုးတို႔ထဲမွာ လူသားသည္ အျမတ္ဆံုး “အ ရွရဖုလ္မာခ္လူကတ္” မျဖစ္တဲ့အတြက္ မိမိကေန အဲဒီဘ၀ အင္အားစုေတြကို စိုးမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး မိမိႏွင့္တကြ မိမိပတ္၀န္းက်င္ကို သာယာေအာင္၊ ေအးၿငိမ္းေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ဒီလူသား ဟာ မိမိရဲ႕ လက္ေအာက္ခံမ်ားျဖစ္တဲ့ အဖန္ဆင္းခံ မၿမဲတဲ့ “ဖြနာ” သေဘာေဆာင္တဲ့ ႐ုပ္၊ နာမ္၊ ဓမၼသခၤါရတို႔နဲ႔ မကင္းတဲ့ဟာေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ကိုးကြယ္ရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ လို႔ေကာ ရဦးမွာလဲ။
အစၥလာမ္ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္၊ ကိုးကြယ္ျခင္း အစစ္အမွန္ဆိုတာက အဲဒီလိုမၿမဲတဲ့ ႐ုပ္၊ နာမ္၊ ဓမၼ သခၤါရနဲ႔ စုဖြဲ႕ထားတဲ့ Impermanent လို႔ေခၚတဲ့ ႐ုပ္ကလပ္ေတြ၊ နာမ္ဓာတ္ေတြအားလံုးတုိ႔ ဟာ ကိုးကြယ္ျခင္းခံထိုက္တဲ့ စာရင္းထဲမွာ မပါဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အေျခခံခံယူခ်က္ပဲ။ First argument ပထမျငင္းခ်က္ထုတ္ရမွာက ကိုးကြယ္ျခင္းခံထိုက္ေသာ အရာမ်ိဳးသည္ မ ၿမဲတဲ့သေဘာနဲ႔ လံုး၀ကင္းေနရမယ္။ အဲဒီမၿမဲတဲ့ သေဘာနဲ႔က လံုး၀ကင္းေနတဲ့ အရာမ်ားသည္ မ်က္စိနဲ႔ျမင္ႏိုင္ပါ့မလား။ သိပၸံသေဘာအရ၊ ႐ူပေဗဒသေဘာအရ ႐ုပ္၀တၳဳမ်ားကိုသာ မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ႏိုင္တာ မံသအာ႐ံုခံအဂၤါက ႐ုပ္၀တၳဳတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕လိုက္တဲ့ အခါမွာ စကၡဳအာ႐ံုဆိုတာ ျဖစ္သြားတယ္။ စကၡဳအာ႐ံုဟာ မ်က္လံုးရဲ႕အၾကည္ဓာတ္မွာ လာထင္ပါတယ္။ နာဗ္ေၾကာမွတစ္ ဆင့္ ဦးေႏွာက္ကိုပို႔တယ္။ ဦးေႏွာက္ကမွ ဒါဟာေဘာလ္ပင္ ျဖစ္တယ္။ ေျမျဖဴျဖစ္တယ္စသည္ျဖင့္ ခြဲျခားၿပီး ျပန္သတင္းပို႔တယ္။ စကၡဳအာ႐ံုက်က္စားႏိုင္တာမ်ိဳးက ႐ုပ္၀တၳဳ ပစၥည္းမ်ိဳး ပဲျဖစ္ တယ္။
ဆက္ၿပီးေမးခြန္းထုတ္ရမွာက ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္းသည္ ကိုးကြယ္ျခင္းခံထိုက္သလား။ မျမင္ရရင္မယံုဘူး။ မျမင္ရရင္ ကိုးကြယ္ျခင္းမခံထိုက္ဘူးဆိုရင္ ျမင္ရေသာအရာကေကာ ကိုးကြယ္ျခင္း ခံ ထိုက္ပါသလားလို႔ ထပ္ၿပီးေမးခြန္း ထုတ္ၾကည့္ရပါမယ္။ ဆန္းစစ္ၾကည့္ရေအာင္။ မျမင္ရတဲ့အတြက္ မကိုးကြယ္ဘူးဆိုရင္ မျမင္ရတဲ့အတြက္ အရည္အေသြး (Qualification) တစ္ခု ေလ်ာ့ နည္းေနရင္ ျမင္ရေသာအရာကေရာ ကိုးကြယ္ျခင္းခံထိုက္တဲ့ အရည္အေသြးနဲ႔ ျပည့္စံုေနပါသလား။ ေသခ်ာျပန္ဆန္းစစ္ရေအာင္ေနာ္။ ဒီလိုဆန္းစစ္လိုက္တဲ့အခါ ႐ုပ္သေဘာသည္ သာလွ်င္ ျမင္ေတြ႕လို႔ရတယ္။ ဒီ႐ုပ္သည္ ျဖစ္ပ်က္အစဥ္လို႔ ေခၚတဲ့ “ဖြနာ” သေဘာထဲမွာ ရွိေနတဲ့အတြက္ ကိုးကြယ္ခံထိုက္တဲ့ စာရင္းထဲမွာ ပါမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ရွင္းပါတယ္။
႐ုပ္သေဘာနဲ႔မတူတဲ့ နာမ္တရားလည္းရွိေသးတယ္။ ဥပမာ-ေမတၱာထားတယ္၊ က႐ုဏာထားတယ္၊ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းတယ္၊ ေဒါသထြက္တယ္ဆိုတဲ့ ခံစားမႈမ်ား Feeling Emotion ဒါဟာ နာမ္တရားပဲ။ ဆရာမႀကီး B.A, B.L ေအာင္ထားတယ္လို႔ေျပာတယ္။ သက္ေသျပပါ။ ဘယ္လိုျပၾကမလဲ။ ကင္မရာနဲ႔ ႐ိုက္ထားမလား၊ ေပႀကိဳးနဲ႔ တိုင္းျပရမလား။ မရပါဘူး။ ဒါဟာသူ႔အသိ ပညာဆိုတဲ့ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္တယ္။ ဟိုလူႀကီး အက်င့္စာရိတၱေကာင္း ပါတယ္၊ Character သူ႔ရဲ႕စာရိတၱဆိုတဲ့ သီလခန္းကို ဆန္းစစ္ေပးပါဆိုရင္ ဘယ္လိုမွတ္ေက်ာက္ တင္ စစ္ေဆးမလဲ။ ေရႊကိုမွတ္ေက်ာက္တင္သလိုတင္ၿပီး စစ္လို႔ရပါ့မလား။ ဒါ ၿမဲတဲ့သေဘာ မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္။ နာမ္ပိုင္းဆိုင္ရာရဲ႕ သေဘာေတြကို ေျပာေနတာ။ မိခင္က သားသမီးအေပၚထား တဲ့ ေမတၱာဆိုတာ အမွန္တရား တစ္ခုမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား။
ေလာကရဲ႕သစၥာတစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ဘူးလားခင္ဗ်ာ။ ဒီေန႔ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိသားစုေတြ ခရီးသြားတယ္၊ ေလယာဥ္ပ်ံပ်က္တဲ့ သတင္းၾကားရင္ စိုးရိမ္တယ္။ အဲဒီစိုးရိမ္မႈကို အနံ႔အရေသာ္လည္း ေကာင္း၊အသံအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိအရေသာ္လည္းေကာင္း အာ႐ံု(၆)ပါးနဲ႔ ခံစားၾကည့္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုလို႔ရပါ့မလား။ အာ႐ံုမ်ားနဲ႔ က်က္စားလို႔ မရတဲ့ အမွန္တရားေတြဆိုတာနာမ္ ေလာကအတြင္းမွာပင္လွ်င္ အမ်ားႀကီးပဲရွိေနပါတယ္။ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ရလို႔ ဒီအသိၪာဏ္မ်ား၊ စိတ္ရဲ႕ခံစားမႈမ်ားကို လက္မခံဘူးဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီလူဟာ သိပ္ၿပီးအသိၪာဏ္နဲ တဲ့လူပဲျဖစ္မယ္။
ဘာသာအသီးသီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးပန္းတိုင္တို႔ဟာ လူ႔အာ႐ံုေတြနဲ႔ က်က္စားလို႔ရတဲ့ ကိစၥမ်ားမဟုတ္ပါဘူး။ ဥပမာနိဗၺာန္ကို မ်က္စိႏွင့္ျမင္မွ ယံုမယ္ဆိုရင္၊ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေတြကို လည္း အဲဒီပန္းတိုင္ကိုထိေတြ႕ ျမင္ၾကည့္ၿပီးမွ က်င့္မယ္ဆိုရင္ ယုတိ္ၱတန္ပါ့မလား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျမင္ရတဲ့အရာကို ဘာလို႔ကိုးကြယ္ရတာလဲလို႔ ေမးေနၾကတဲ့သူေတြ သူတို႔ဖာသာ သူတို႔ အဲဒီေမးခြန္း ေမးၾကည့္ၾကေပါ့။ မျမင္ရတဲ့ အမွန္တရားေတြ အမ်ားႀကီးရွိသလို ျမင္ရတဲ့ အမွားတရားေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ “တံလွ်ပ္” ဆိုတာလူရဲ႔အျမင္ကို မွားေစတဲ့အရာ ျဖစ္တယ္။ အဟုတ္ရွိ၊ တကယ္ရွိ ျမင္ေနရၿပီ၊ ေရအိုင္ရွိတယ္လို႔ ထင္ေနရၿပီ။ သဲကႏာၱရမွာ ျဖစ္ေစ၊ ပူျပင္းတဲ့ ရာသီခ်ိန္မွာ ေရအုိင္လို႔ထင္ရေအာင္ မ်က္စိအျမင္အာ႐ံုေသြျခင္း ျဖစ္လာတယ္။ ဒါဟာ အ လင္းျပန္ျခင္း နိယာမအရ အျမင္အာ႐ံုလြဲမွားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်က္စိနဲ႔ တကယ္ျမင္ေနရၿပီ။ မွန္ပါသလား၊ ဒီေန႔မိုးေကာင္းကင္မွာ ရွိေနတဲ့ အျပာေရာင္ႀကီး မ်က္စိနဲ႔ တကယ္ ျမင္ေနရၿပီ။ ျမင္မွယံု Seeing is believing ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမာၻၿဂိဳဟ္ရဲ႕အေပၚမွာ အုပ္မိုးထားတဲ့ အျပာေရာင္အမိုးႀကီး ရွိကိုရွိရမယ္။ မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ရမွယံုမယ္၊ မျမင္ရရင္ မယံုဘူးဆိုတဲ့ လူေတြ သြားေမး ၾကည့္စမ္းပါ။ အာကာသယာဥ္နဲ႔ လိုက္ပါသြားၾကတဲ့ ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြ ဒီမိုးေကာင္းကင္ အျပာႀကီးကို ေဖာက္ထြင္းသြားၾကပါသလား။
ေမးၾကည့္ၾကပါ။ စကၡဳအာ႐ံုမွာ ျမင္ေနရတဲ့ အမိုးျပာႀကီး “အဲဒါအမွန္တရားလား၊ အလင္းေရာင္စဥ္ခုနစ္မ်ိဳးထဲမွာ အျပာေရာင္ဆိုတဲ့ အလင္းေရာင္ကသာလွ်င္ ေလထုရဲ႕ သိပ္သည္းျခင္းနဲ႔ ညီ မွ်တဲ့အတြက္ ဒီအေရာင္ကို အလင္းယိုင္ျခင္း နိယာမအရ ကၽြန္ေတာ္တို႔စကၡဳမွာ လာျမင္ေနရတာပါ။ ျမင္ေနရတဲ့ အမွားတရား အေျမာက္အမ်ားရွိသလို ျမင္လို႔မရတဲ့ အမွန္တရားေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ဥပမာ- ႐ူပေဗဒသေဘာအရ လွ်ပ္စစ္ Electricity magnetism ဆိုတာ ႐ုပ္သဘာ၀ရဲ႕ အေျခခံလို႔ အမ်ားက သတ္မွတ္ထားၾကတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလွ်ပ္စစ္ဆိုတာ မရွိ ဘူး။ မ်က္စိနဲ႔ ျမင္မွယံုမယ္လို႔ ေျပာၾကရင္ ဘယ္လိုျပမလဲ။ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ရေသာ္လည္း ရွိေၾကာင္းကို တျခားနည္းလမ္းေတြနဲ႔ သက္ေသျပလို႔ရတယ္။ ဥပမာ – မီးလင္းတယ္၊ ပန္ကာေတြ လည္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေျပာေနတဲ့ အသံကိုခ်ဲ႕ေပးတယ္။ ကတ္ဆက္တိတ္ေခြနဲ႔ ဖမ္းထားတယ္ စသျဖင့္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ကို အသံုးခ်ၿပီး လုပ္ေနရတာ၊ လွ်ပ္စစ္ဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔လည္းမျမင္ရဘူး။ နား နဲ႔လည္းမၾကားရဘူး။ အဲဒါ စမ္းၾကည့္ ခ်င္ရင္ေတာ့ တစ္လမ္းပဲရွိတယ္။ လက္ေတြ႕မွ၊ မ်က္ေတြ႕ မွဆိုတဲ့ လူေတြအတြက္ မယံုရင္ ကိုင္ၾကည့္လိုက္၊ တစ္ခါတည္း ေသသြားမယ္။
